دو عنوان از مجموعه «درنگها» روانه بازار نشر شد
تاریخ انتشار: ۱۱ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۱۲۹۷۲
به گزارش خبرنگار مهر، دو کتاب «قدرت چیست» و «چرا همیشه همان اشتباهات را تکرار می کنیم» در قالب مجموعه درنگها به تازگی توسط نشر لگا چاپ و روانه بازار نشر شده اند.
مجموعه «درنگها» مجموعهای از کتابهای فلسفی کوتاه را از نویسندگان نامدار معاصر در زمینههای متفاوت، از الاهیات و ایدئالیسم آلمانی گرفته تا روانکاوی فرویدی-لاکانی، ادبیات، زیباییشناسی، سنجش علوم شناختی و البته نقد سرمایهداری در دسترس خوانندگان قرار میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کلمه «درنگها» یادآور گام برگشتناپذیر و گسست جبرانناپذیری است که فیلسوفان بزرگ مدرن نظیر دکارت و کانت و هگل در اندیشه بشری وارد کردهاند، البته به همان اندازه اکتشافات فروید را نیز به ذهن متبادر میکند. دال درنگها به نزاع و اختلاف بین خوانشها و مفهومپردازیهای نویسندگان گردهمآمده در این مجموعه از گسستها و وقفههای پیشگفته اشاره میکند.
کتاب «قدرت چیست؟» نوشته بیونگ چول هان با ترجمه محمد زندی و علی حسن زاده پاسخهای گوناگون و گاه ناسازگاری به این پرسش دادهاند. برخی قدرت را در پیوند با سرکوب و خشونت و زورگویی و تصرف میدانند اما، برعکس، برخی آن را در پیوند با آزادی و اتحاد و آگاهی و بخشش. قدرت، زمانی با قانون یکی گرفته میشود، زمانی دیگر با خودسری. بیونگچول هان، متفکر و نظریهپردازِ فرهنگیِ مقیم آلمان، در این کتاب، میکوشد ماتریس مفهومیای از قدرت را ترسیم کند که به هیچ روی یکسونگرانه نیست و قدرت را صرفاً با اِعمال زور یکسان نمیداند. هدف او از نگارش کتاب این است: ستاندن قدرتی که «قدرت»، به دلیل قصور فهم ما از چیستی واقعیاش، به دست آورده است.
یونگچول هان، منظری تازه و اصیل بهروی ماهیت قدرت میگشاید و نور تازهای بر این ویژگی کلیدی زندگی اجتماعی و سیاسی میافکند. معمولاً قدرت بهعنوان یک رابطه علّی تعریف میشود: قدرت یک فرد علتی است که تغییری در رفتار یک فرد دیگر برخلاف ارادهاش ایجاد میکند. هان این دیدگاه را رد میکند، زیرا بهنظر او قدرت زمانی بهتر فهم میشود که آن را همچون وساطت بین اگو و دیگری درک کنیم، وساطتی که مجموعه پیچیدهای از بههموابستگیهای دوسویه را خلق میکند. قدرت فقط «بر» دیگری اعمال نمیشود، بلکه «در درون» او و «از طریق» او نیز اعمال میشود، و این مستلزم درجه بسیار بالاتری از وساطت است. این منظر به ما اجازه میدهد تا دریابیم که قدرت و آزادی در تقابل با یکدیگر نیستند بلکه تجلیات قدرت واحدی هستند که فقط در درجه وساطت تفاوت دارند.
این کتاب در ۱۴۰ صفحه قطع پالتویی منتشر شده است.
همچنین کتاب «چرا همیشه همان اشتباهات را تکرار میکنیم؟» نوشته خوان داوید نازیو، روانکاو آرژانتینی و یکی از شاگردان ژاک لاکان، با ترجمه علی حسن زاده جستاری روانکاوانه در باب ناخودآگاه و تکرار» از «تکرار و ناخودآگاه» است، هم از تکرار سالم که به ما اجازه میدهد گذشتهمان را حفظ کنیم و به هویت خویش استحکام بخشیم، و هم از تکرار بیمارگونه، زخمی گشوده که مداوا نمییابد و با گذر ماهها و سالها از کودکی تا بزرگسالی عمیقتر میشود، بهسان نقطهای عفونتگرفته که کل شخص را آلوده میکند صحبت میکند. بنابراین، از طرفی، «من تکرار میکنم، پس هستم». و از طرف دیگر، «من آنم که در آگاهی پساش میزنم، اما در عمل تکرارش میکنم». نویسنده در آمیزهای جالب از نظریات فرهیخته و مثالهای عامیانه میکوشد به این پرسشهای ساده اما بسیار مهم پاسخ گوید که در اعمال و رفتار تکراری ما چه چیز تکرار میشود؟ چرا تکرار میشود؟ و چگونه تکرار میشود؟
خوان _ داوید نازیو مینویسد:
«در این کتاب میکوشم به شما نشان دهم که چگونه تجربه روانکاوانهام مرا به این نتیجهگیری رسانده است که ناخودآگاه تکرار است. معمولاً میگوئیم که ناخودآگاه خودش را از راه تپقها، لغزشها و رویاها جلوهگر میسازد. این درست است. اما ناخودآگاه برای ما بسی حیاتیتر و عمیقتر است. ناخودآگاه چیست؟ بدون انکار این نکته که ناخودآگاه ساختاری همچون زبان دارد، ترجیحاً آن را در اینجا رانه، نیرویی رانشی، در نظر میگیرم. ناخودآگاه آن نیروی بیچون و چرایی است که ما را به انتخاب زن یا مردی وامیدارد که زندگیمان را با او قسمت میکنیم. برخلاف باور عام، انتخاب محبوب بیش از آنکه تصمیمی عقلانی باشد نتیجه رابطه عاشقانهای است که علتش بر ما معلوم نیست. اما ناخودآگاه همچنین نیرویی است که ما را به انتخاب شهر یا خانهای وامیدارد که در آن سکنی میگزینیم.
این کتاب در ۹۹ صفحه قطع پالتویی عرضه شده است.
کد خبر 5644689 فاطمه میرزا جعفریمنبع: مهر
کلیدواژه: معرفی کتاب کتاب و کتابخوانی روانشناسی فلسفه کتاب و کتابخوانی معرفی کتاب تازه های نشر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران انقلاب اسلامی ایران فرهنگسرای اندیشه شهرداری تهران نشر 27 بعثت انتشارات شهید کاظمی نشر تاریخ ایران مهدی نورمحمدی انتشارات راه یار انتشارات روایت فتح حوزه هنری درنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۱۲۹۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ظهور یک قدرت اقتصادی جدید؛ اقتصاد هند چقدر قوی است؟
نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته رشد اقتصادی هند به رهبری نارندرا مودی را مورد بررسی قرار داده است. از منظر این نشریه، باوجودی که آقای مودی قدمهای مثبت بسیاری برداشته است، اما برخی نقاط ضعف او میتواند او را از تحقق وعدههایش بازدارد.
به گزارش اکو ایران، به گفته اکونومیست، انتظار میرود شش هفته دیگر نارندرا مودی در سومین دوره نخست وزیری برنده شود، که موقعیت او را به عنوان مهمترین رهبر هند از زمان جواهر لعل نهرو تثبیت میکند. پیروزی انتخاباتی این پسر چای فروش در واقع نشان دهنده مهارت سیاسی او، قدرت ایدئولوژی ملیگرای هندی و فرسایش نهادهای دموکراتیک اوست. با اینحال نشان دهنده حسی میان رای دهندگان عادی و نخبگان هند درباره این است که او رونق و قدرت را برای هند به ارمغان میآورد.
هند نارندرا مودی تجربهای از ثروتمند شدن در میانه جهانی زدایی و تحت رهبری قدرتمند است. اینکه آیا هند میتواند در طول ۱۰ تا بیست سال آینده به سرعت رشد کرده و از تنش دوری کند سرنوشت ۱.۴ میلیارد نفر و همچنین اقتصاد جهان را تعیین خواهد کرد. از منظر اکونومیست، فرمول مودی میتواند تا جایی کار کند، ولی درباره اینکه آیا موفقیت هند میتواند ادامه یابد و آیا این مساله به ماندن او در قدرت بستگی دارد سوالاتی وجود دارد.
هند با رشد اقتصادی ۶ تا ۷ درصد، سریعترین نرخ رشد را در میان کشورهای بزرگ دارد. دادههای جدید نشان میدهند که اعتماد بخش خصوصی آن در بالاترین سطح از سال ۲۰۱۰ قرار دارد و درحالی که امروز پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است میتواند تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد جهان پس از آمریکا و چین تبدیل شود. نفوذ هند به روشهای جدیدی نمایان میشود. شرکتهای آمریکایی ۱.۵ میلیون کارمند در هند دارند، که بیش از هر کشور خارجی دیگری است. بازار سهام آن چهارمین بازار ارزشمند جهان است و بازار هوانوردی آن در رتبه سوم قرار دارد. خرید نفت روسیه توسط هند قیمتهای جهانی را تغییر میدهد. افزایش ثروت به معنای افزایش نفوذ ژئوپلتیک است؛ پس از بالاگرفتن تنش در کانال سوئز، هند ۱۰ کشتی جنگی در خاورمیانه مستقر کرد.
اگر به دنبال یک "چین دیگر" هستید که با محوریت تولید ایجاد شد، آن هند نیست. این کشور در زمان رکود تجارت کالا و اتوماسیون تولید توسعه مییابد؛ بنابراین نیاز به مدل جدیدی برای رشد دارد. یکی از محورهای این رشد "برنامه عظیم زیرساخت"هاست که بازار واحد گستردهای را بههم پیوند میدهد. هند ۱۴۹ فرودگاه دارد و هرسال ۱۰ هزار کیلومتر جاده و ۱۵ گیگا وات ظرفیت انرژی خورشیدی اضافه میکند. برخی از این زیرساختها، چون پرداختهای دیجیتال، بازارهای سرمایه مدرن و بانکها نیز نامشهود هستند. همه اینها به شرکتها امکان میدهد از اقتصاد مقیاس بهره ببرند.
محور دوم "رشد صادرات خدمات" است که به ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور رسیده است. تجارت جهانی در خدمات هنوز درحال رشد است و "شرکتهای فناوری اطلاعات هند" مراکزی ایجاد کردهاند که تحقیق و توسعه و خدماتی، چون قوانین و حسابداری به شرکتهای بین المللی عرضه میکنند. اما باوجود پردیسهای فناوری شیک، هند همچنان یک جامعه نیمه روستایی است؛ و این مساله سومین و آخرین محور رشد را توضیح میدهد؛ مدل جدیدی از سیستم رفاه که در آن صدها میلیون نفر از مردم فقیر هند پرداختهای انتقالی دیجیتال دریافت میکنند. دادههای جدیدی نشان میدهند که سهم جمعیتی که زیر خط فقر جهانی ۲.۱۵ دلار در روز زندگی میکنند از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۱ اکنون به زیر ۵ درصد کاهش یافته است.
اما نارندرا مودی لایق چه میزان اعتبار است؟ موفقترین سیاستهای او از دستورالعملی استفاده میکند که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در هند ظهور کرد؛ اما هیچ ایرادی ندارد. او برای جلوبردن اصلاحات متوقف شده، نظارت شخصی روی تصمیمات مهم و سرکوب عقب ماندهها و مخالفان بوروکراسی قابل تقدیر است. برخی میگویند او "سرمایه داری رفاقتی" را پرورش داده است. با اینحال، گرچه برخی شرکتهای بزرگ امتیازاتی گرفتند، تمرکز در تجارت درحال کاهش است، فساد محو شده است و کسبوکارها تنوع بالایی دارند. اگر او پیروز شود هند به رشد قوی ادامه خواهد داد. سطح متوسط نیز همینطور خواهد بود: ۶۰ میلیون نفر بیش از ۱۰ هزار دلار در سال کسب خواهند کرد؛ که این تعداد تا سال ۲۰۲۷ به ۱۰۰ میلیون نفر میرسد.
بااینحال، هند با یک مشکل ترسناک روبروست. از یک میلیارد نفر جمعیت در سن کار این کشور تنها ۱۰۰ میلیون نفر شغل رسمی دارند و باقی اکثرا کار موقتی دارند یا بیکار هستند. نخست وزیر هند برای جذب برخی از نیروی کار از یک برنامه مشوق دولتی برای ارتقای تولید استفاده میکند. ولی حتی اگر این برنامه به اهداف خود برسد، تنها ۷ میلیون شغل ایجاد میکند.
از منظر اکونومیست، اقتصاد هند برای حفظ رشد خود باید اشتغال انبوه ایجاد کند. یکی از راهها بزرگتر شدن بخش فناوری اطلاعات است که به عنوان یک قطب دیجیتالی سازی جهان عمل کند و مجموعهای از صنایع صادراتی که مالی، غذا و دفاع را دربر میگیرد. هزینه کارگران در این صنایع نیز میتواند به نوبه خود در سایر بخشها اشتغال ایجاد کند. یک بازار داخلی کارآمد و واحد بهرهوری کلی را افزایش میدهد و رفاه هدفمند میتواند به کسانی که عقب ماندهاند کمک کند. برای این منظور، هند باید آموزش و کشاورزی خود را متحول کند، و امکان مهاجرت بیشتر از شهرهای شمالی پرجمعیت را به سمت شهرهای جنوبی و غربی فراهم کند.
با این معیارهای برجسته، نارندرا مودی حرف زیادی برای گفتن ندارد. حزب بهاراتیا جاناتا استعداد و ایدههایی دارد، اما بیشتر روی ایدئولوژی متمرکز است. رشد غیرلیبرالیسم، مخالفت سیاسی و آزادی بیان را محدود کرده است. این واقعیت که شرکتها از مودی میترسند میتواند علت عدم رشد سرمایه گذاری را توضیح دهد. روند آماده کردن عموم برای تغییرات اجتماعی گسترده در دهه ۲۰۳۰ به درستی آغاز نشده است و بازسازی آموزش، شهرها و کشاورزی نیاز به همکاری دولتهای محلی دارد، که توسط بهاراتیا جاناتا اداره نمیشوند، و همینطور گروههای اجتماعی که با اختلال مواجه هستند.
سوالی که درباره هند و اقتصاد وجود دارد این نیست که آیا نارندرا مودی پیروز خواهد شد یا نه، بلکه این است که آیا او رشد خواهد کرد. او در سن ۷۳ سالگی ممکن است قدرت مدیریت خود را روبه افول بیابد. برای ایجاد یک دستورکار اصلاحی جدید، در سطح چیزی که در دهه ۱۹۹۰ ظهور کرد، و برای تقویت یک اقتصاد مبتنی بر دانش که به مردم برای تفکر خود پاداش میدهد، او باید انگیزههای استبدادی خود را تعدیل کند. همچنین برای جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی بیشتر و یافتن یک جانشینی با تفکر رشد، حزب او باید "سیاستهای شوونیستی" خود را مهار کند. اگر چنین نشود، ماموریت نوسازی ملی مودی، وعدههای خود را محقق نخواهد کرد.